Tuesday, June 02, 2009
ကၽြန္မနာမည္နဲ႔ ဘေလာ႔ခ္တင္ထားၿပီး သူ႔ခ်ည္းပဲေရးေနေတာ႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲေနာ႔.... ကၽြန္မလည္းေရးအုံးမယ္။ ကုိယ္႔ကုိကုိယ္မ႑ာပ္တုိင္တက္လုိက္အုံးမယ္.. ကၽြန္မက ကုိေအာင္ဒင္ရဲ႔အၾကင္မယား ယုကီပါ။ အမ်ားသိတဲ႔အတုိင္း သမီးကေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္ေလ။
သမီးကေလးဆုိလုိ႔ သမီးကုိ ျမန္မာျပည္ျပန္ေမြးတုန္းက ျမန္မာျပည္မွာၾကဳံခဲ႔ရတဲ႔အျဖစ္အပ်က္ကေလးတစ္ခုေ၀မွ်ခ်င္တယ္။ အဓိကေျပာျပခ်င္တာကေတာ႔ ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမဲ႔ ျပည္သူေတြကုိ ကူညီခ်င္စိတ္မရွိတဲ႔ ေဆးခန္း၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္အေၾကာင္းေ၀မွ်ခ်င္ယုံ သက္သက္ပါ။
ခ်စ္စရာသမီးေလးကုိ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီလ က အက္စ္အက္စီေဆးရုံမွာ ခဲြစိတ္ေမြးဖြားခဲ႔ပါတယ္။ သြားရလာရအဆင္ေျပေအာင္ အမိ်ဳးသားရဲ႔အိမ္နဲ႔ မနီးမေ၀း အက္စ္အက္စ္စီမွာ ေမြးဖြားခဲ႔တာပါ။ သမီးေလးကုိေမြးၿပီး သူေလး လသားအရြယ္ဖြ႔ြံၿဖိဳးတုိးတက္မႈအတြက္ သမီးေမြးတုန္းက ၾကည္႔ရႈေပးခဲ႔တဲ႔ ကေလးဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ဆီမွာ ဆက္လက္ ျပသခဲ႔ပါတယ္။ အရင္ကေပါ႔ေပါ႔ေနၿပီး ဘာမွသိပ္မေလ႔လာထားတဲ႔ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ အဲဒီအခိ်န္က်မွပဲ ကေလးကုိ ကာကြယ္ေဆးထုိးႏွံဖို႔ မိခင္ႏုိ႔ပဲ တုိက္ဖုိ႔ အစရွိတဲ႔ ကိစၥ၀ိစၥေတြ နားလည္စျပဳရုံျဖစ္လာတဲ႔အခ်ိန္ေပါ႕... ဒါနဲ႔ပဲ သမီးကေလး ၁၄ရက္သမီးအရြယ္မွာ ေဆးခန္းတစ္ခါျပန္ျပရပါတယ္. အရာရာအဆင္ေျပလားေပါ႔။
အကူအေဒၚႀကီးနဲ႔အတူ ေဆးခန္းသြားျပ ၿပီးေတာ႔ ဆရာ၀န္ကတစ္လခဲြသမီးအရြယ္က်ရင္ ျပန္လာဖုိ႔ခ်ိန္းေပးပါတယ္။ သမီးကေလးရဲ႔ ကုိယ္အေလးခ်ိန္က သိသိသာသာ မတက္လာတဲ႔အတြက္ ဆရာ၀န္က အားေဆးညႊန္ေပး၊ အျခားလုိအပ္တဲ႔ေဆးေတြလည္းညႊန္ေပးလုိက္ပါတယ္။
ဆရာ၀န္ခ်ိန္းတဲ႔အတုိင္း တစ္လခဲြအရြယ္သမီးေလးကုိပုိက္ၿပီး ကာကြယ္ေဆးထုိးႏွံၿပီးေငြရွင္းေတာ႔ ငါးေသာင္းေက်ာ္ရွင္းလုိက္ရေတာ႔ သမီးေလးကုိယ္အေလးခ်ိန္တက္လာလုိ႔ ေပ်ာ္ေနတဲ႔ ကၽြန္မ အေတာ္ေလးမ်က္လုံးျပဴးသြားတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး ခင္ပြန္းသည္ဆီက ဖုန္းလာတဲ႔အခါ သူက စကၤာပူအိမ္ေဘးခန္းက အစ္မက ေဒသႏၳရေဆးခန္းမွာ သြားထုိးရင္ တစ္ျပားမွေပးစရာ မလုိတဲ႔အေၾကာင္းေျပာျပတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။
အဲဒီေတာ႔ ကၽြန္မ သမီးကေလး ႏွစ္လခဲြအရြယ္က်ရင္ ေဒသႏၳရေဆးခန္းမွာကာကြယ္ေဆးထုိးႏွံႏုိင္ဖုိ႔ စိုင္းျပင္းေတာ႔တာေပါ႔။ ေနျပင္းျပင္းပူေနတဲ႔ ဧၿပီေနကုိ ဂရုမထားပဲ သမီးကေလးအိပ္ခ်ိန္မွာ မနီးမေ၀းမွာရွိတဲ႔ ေဒသႏၳရ ေဆးခန္းကုိ အမ်ဳိးသားရဲ႕ ႀကီးႀကီးနဲ႔အတူခ်ီတက္ခဲ႔ပါတယ္။ ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္း အခန္းက်ဥ္းကေလးတစ္ခုထဲမွာထုိင္ေနတဲ႔ သူနာျပဳဆရာမႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ အဆင္သင္႔ေတြ႔ၿပီး အက်ဳိးအေႀကာင္းရွင္းျပေတာ႔ သူက ေနာက္တစ္ပတ္သမီးကေလးႏွစ္လခဲြအရြယ္လာခဲ႔ဖုိ႔ခ်ိန္းပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ နာဂစ္မတုိင္ခင္တစ္ရက္ေပါ႔။
ခ်ိန္းထားတဲ႔မနက္မွာ နာဂစ္အစပ်ဳိးမုိးဖဲြဖဲြေအာက္မွာ (အဲဒီတုန္းကေတာ႔ ေၾကာက္မယ္ဖြယ္ မုန္တုိင္းအစပ်ဳိးမွန္းမသိပဲ) သမီးကေလးရဲ႔အဖုိးနဲ႔ အတူသမီးကေလးပုိက္ကာေရာက္သြားေတာ႔ပါတယ္။ သမီးေလးကုိ ေဆးမထုိးခင္ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ညႊန္ျပတဲ႔႔ အခန္းထဲ၀င္ၿပီး ေဆးခန္းစာအုပ္ဖုိးေပးၿပီး စာအုပ္လုပ္ရတယ္။ ၿပီးေတာ႔သူက ကေလးကုိအနီးမွာရွိတဲ႔ အ၀တ္ပုခက္ထဲထည္႔ဖုိ႔ညႊန္ျပတဲ႔အတြက္ ကၽြန္မအူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ထည္႔လုိက္ေတာ႔ ကေလးကုိယ္အေလးခ်ိန္ခိ်န္တာတဲ႔။။ကတၱားနဲ႔ပုခက္ကုိခ်ိတ္ထားၿပီး ကုိယ္အေလးခ်ိန္ခ်ိန္ေပးတာတဲ႔ ...အ႔ံေရာ...
အဲ..ၿပီးေတာ႔ သဲအိတ္ေတြဆင္႔ခင္းထားတဲ႔လမ္းအတုိင္း ေခ်ာ္မလဲေအာင္ေလွ်ာက္သြားၿပီးတစ္ျခားအခန္းထဲကုိ ၀င္ရျပန္တယ္။ ဟုိတစ္ေန႔က ကၽြန္မတုိ႔ သြားခဲ႔တဲ႔အခန္းပဲ. အခန္းထဲမွာေတာ႔ ဟုိေန႔ကနဲ႔မတူပဲ ဆရာ၀န္ကုတ္ ၀တ္ထားတဲ႔ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္၊ သူနာျပဳ၀တ္စုံအနီ၀တ္ထားတဲ႔ ဆရာမသုံးေယာက္ထုိင္ေနပါတယ္။ကၽြန္မတုိ႔ေတြ႔ခဲ႔တဲ႔ သူနာျပဳဆရာမေတာ႔မေတြ႔ခဲ႔ပါဘူး။
သမီးကေလးရဲ႔ ရာဇ၀င္ကုိ ယူတဲ႔အခါ ဆရာ၀န္မေလးက ကာကြယ္ေဆးထုိးၿ႔ပီးတဲ႔ ရာဇ၀င္ကုိသိလုိတဲ႔အတြက္ ကၽြန္မက အက္စ္အက္စ္စီေဆးမွတ္တမ္းကုိထုတ္ေပးတဲ႔အခါ ဆရာ၀န္မေလးက ငါးမ်ဳိးစပ္ေဆးကုိ သိပ္နားမလည္တဲ႔အတြက္ သူနာျပဳဆရာမတစ္ေယာက္က စာအုပ္ ဆဲြယူ ဖတ္ၾကည္႔ လုိက္ၿပီး“ ေျသာ္ ကေလးအထူးကုနဲ႔ အျပင္ေဆးခန္မွာျပထားတာပဲ. ဘယ္ေလာက္ေပးလိုက္ရလဲ“ လုိ႔ ျပဳံးတုံးတုံးနဲ႔ လွမ္းေမးပါတယ္။
သူဘာေျပာခ်င္တာကုိ သိပ္နားမလည္တဲ႔ ကၽြန္မက ထုံးစံအတုိင္း အစအဆုံးရွင္းျပၿပီးေတာ႔ အဲဒီဆရာမကပဲ ”အဲဒီေဆးခန္းမွာပဲ သြားထုိးလုိက္ပါ။သူတုိ႔က မထုိးေပးဘူးဆုိေတာ႔မွ ျပန္လာေပါ႔“ညစ္ၿပဳံးၿပံဴး ၿပီး ေျပာပါတယ္။ .. ကဲ ကၽြန္မလည္းဘာမွမတတ္ႏုိင္ပဲ ျပန္လာရပါေတာ႔တာေပါ႔။ ဒါ သူတိုေခတ္ေလ...
ေဒသႏၱရေဆးခန္းေတြမွာရွိတဲ႔ ဒီေဆးေတြဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံက ကေလးေတြကုိ ကေလးေရာဂါေတြက ကာကြယ္ႏုိင္ဖုိ႔ ယူနီဆက္ဖ္က ေပးလႈထားတာပါ။ ယူနီဆက္ဖ္မွာ သူငယ္ခ်င္းရွိလုိ႔လွမ္းအေၾကာင္းၾကားခ်င္ေပမဲ႔ အခ်င္းမမ်ားခ်င္ေတာ႔တဲ႔အတြက္ ကေလးေဆးေတြကုိ ျပေနက်ေဆးခန္းမွာပဲ အၿပီးသတ္ထုိးႏွံလုိ႔ စကၤာပူကုိပဲ သမီးေလးနဲ႔အတူ ျမန္းႀကႊလာခဲ႔ပါေတာ႔တယ္။ အျပန္လမ္းေပၚမွာ နာဂစ္ဒဏ္ေၾကာင္႔ အေဆာက္အအုံပုံစံပ်က္ေနတဲ႔ ေဒသႏၱရေဆးခန္းကုိ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည္႔ရင္း ကၽြန္မလုိ မိခင္ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ဒီလုိေတြ႔ၾကံဳရလဲလုိ႔ ေတြးမိေနခဲ႔ပါတယ္။
ေဖာင္း...
အား...ရက္စက္လိုက္တာ သမီးရယ္။
ျဖစ္ပံုက ဒီလို။ မေန႕က သမီး နဲနဲဖ်ားလို႔ ညက်ရင္ ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ပဲနဲ႔
တစ္နာရီျခား တစ္ခါေလာက္ ႏိုးႏးိုၿပီး သူ႕အေမႏို႔ကို စို႔ေနတတ္တာ။
သမီးက ႏို႔စို႔ရင္ သူ႔ ပံုစံက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိပ္သလို အလ်ားလိုက္ မအိပ္ပဲ အေဖနဲအေမၾကားမွာ ကိုယ္ႀကီးကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္ၿပီး အိပ္တတ္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ေျခေထာက္ကလဲ အၿငိမ္မေနဘူး။ ေျခေထာက္နဲ႔ ထိေနတဲ့ အရာမွန္သမွ် ကို ကန္ထုတ္လိုက္ ဖေနာင့္နဲ႔ ေပါက္လိုက္ လုပ္ေနတတ္တယ္။
ဒီမနက္ မိုးလင္းခါနီးေတာ့လဲ အဲဒီလိုပဲ ႏို႔စို႔ေနရင္း သိေတာ့သိေနသား သမီးေျခေထာက္က မ်က္ႏွာနားကို
၀ဲေနတယ္ဆိုတာ။ဒါေပမယ့္ မေန႔ညက အိပ္တာ ေနာက္က်ေတာ့ မထႏိုင္ဘူး။သမီးကို ေဆးတိုက္ဖို႔ ေစာင့္ေနတာေၾကာင့္ အိပ္တာေနာက္က်သြားတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ခ်စ္သမီးရဲ႕ ဖေနာင့္က မ်က္လံုးေပၚကို က်လာေတာ့တာပဲ။
အားယိုးယိုး....... လို႔ ေအာ္ရတဲ့အထိေအာင္ နာတာပါပဲ။
လူလဲ အိပ္ခ်င္စိတ္ေတြ ဘာေတြ ေပ်ာက္သြားတယ္။
ငါေတာ့ ရံုး ေတာင္ သြားႏိုင္ပါ့မလားလို႔ ေတြးမိတယ္။(ရံုးမသြားခ်င္ရင္ ဇတ္လမ္းကို အဲဒီလိုပဲ ဆင္ရတယ္။)
ေနာက္ေတာ့ သမီးကိုယ္ပူကို စမ္းၾကည့္ေတာ့ နဲနဲသက္သာလာသလိုပဲ။ ဒါနဲ႔ ေဆးထပ္တိုက္မယ္ စဥ္းစားေတာ့ မနက္စာ စားၿပီးမွ ေဆးတိုက္တာ ေကာင္းမယ္ဆိုၿပီး "မိန္းမေရ သမီးကို မနက္စာေကၽြးၿပီးမွ ေဆးတိုက္ရင္ေကာင္းမယ္။"
သမီးကႏိုးေနၿပီေလ။
ဒါနဲ႔ မိန္းမက မနက္စာ သြားျပင္ေနတုန္း ကိုယ္လက္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္။
သမီးေလးကို မ်က္ႏွာသစ္ေပး။ diaper လဲေပး။ ေနာက္ၿပီး ရံုးကို ခြင့္တိုင္တဲ့ email ပို႔။
"မနက္စာရၿပီ။အျပင္မွာစားမလား၊ အထဲမွာ စားမလား "လို႔ မိန္းမက ေမးေတာ့ "အထဲမွာပဲစားရေအာင္၊ သမီးက ေလတိုက္ခံလို႔ မရဘူး"
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္အတြက္က ေပါင္မုန္႔နဲ႔ ၾကက္ဥေက်ာ္။ သမီးက ေပါင္မုန္႔နဲ႔ ေကာ္ဖီ။(ၾကက္ဥေက်ာ္က သမီးကို ရင္ျပည့္ႏိုင္တယ္။ေနမေကာင္းေတာ့ အစာမေျခႏိုင္မွာ စိုးရတယ္၊)
"မေရ။ သမီးကေတာ့ ကိုယ္ပူက်လာၿပီ။ ေနာက္ ေပါင္မုန္႔လဲစားတယ္ေဟ့" မိန္းမကို လွမ္းေျပာေနရင္းက တူတူတူတူ တူတူတူတူ နဲ႔ ဖုန္းက ထမည္လာပါေရာ။
အေစာႀကီးရွိေသးတာ။ဘာေၾကာင့္ ျမည္တာလဲေပါ့။
ဖုန္းေခၚတဲ့ အသံေတာ့ မဟုတ္ဖူး။ Reminder လို ႏိႈးစက္လို အသံမ်ိဳးပဲ။
ဒါနဲ႔ သြားၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့....
today is our 2nd anniversary
ဟိုက္ ဟုတ္သား
အရင္က ဒီလိုေန႔ရက္ေတြကို မေမ့တတ္တဲ့ လူႏွစ္ေယာက္။
အထူးသျဖင့္ ေန႔ရက္ေတြ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို မွတ္မွတ္သားသားရွိတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမတစ္ေယာက္
အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ၂ ႏွစ္ အတြင္းမွာ ေျပာင္းလဲသြားလိုက္ပံုမ်ား။သမီးေဇာနဲ႔ ၂ ေယာက္စလံုး ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ကို ေမ့ေနလိုက္ၾကတာ။
"ဒီမွာၾကည္စမ္း"ဆိုၿပီး မိန္းမကို ဖုန္း reminder ေလးျပလိုက္ေတာ့ .....
ဒီ ဒုတိယပုိင္းက ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ႔ ၾကင္သူရဲ႔ ဖိီလင္ေလးပါ...
အင္း သူေျပာသြားသလုိပါပဲ။ ကၽြန္မက အမွတ္တရျဖစ္စရာရက္စဲြေလးေတြကုိ သတိတရ ရွိတတ္ပါတယ္။ တမင္တကာမွတ္သားထားတာမဟုတ္ဘဲ မွတ္မိေနတတ္တာပါ.. (အရင္တုန္းက... အိမ္ေထာင္မက်ခင္ထိေပါ႔) အေဖဆုံးတဲ႔ ရက္စဲြ ... ကၽြန္မအႏွစ္သက္ဆုံးအလုပ္၀င္တဲ႔ ရက္ ... သူနဲ႔ စႀကိဳက္တဲ႔ ရက္ စသျဖင္႔ ေပါ႔.. ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္မတုိ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေနာက္ပုိင္း အထူးသျဖင္႔ သမီးကေလးေမြးၿပီးေနာက္ပုိင္း ကၽြန္မ အရာ ရာ ကုိ ေမ႔ေလ်ာ႔တတ္လာပါတယ္။
ဒီမနက္လည္း မေန႔ညက အဖ်ားတက္လုိ႔ ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ႏုိင္တဲ႔ သမီးကေလးအေၾကာင္းေတြးရင္း... ဒီေန႔ ဟာ ကၽြန္မတုိ႔အတြက္ အလြန္အေရးပါတဲ႔ ေန႔တစ္ေန႔ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ အလုိလုိေမ႔ေလ်ာေနပါတယ္. သမီးေလး ဘယ္လုိသက္သာေအာင္ ေရပတ္၀တ္ပဲ နဖူးေပၚတင္ရမလား အပူက်ေဆးတုိက္ရမလား.. ေသြးလြန္တုပ္ေကြးဆုိရင္ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ ဆုိၿပီး တမနက္လုံးေတြးေနမိတယ္
ဖုန္း က reminder ေလးကုိ သူလာျပေတာ႔ အလုိလုိၿပဳံးရယ္မိရင္း လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္က ကၽြန္မတုိ႔ ပုံရိပ္ေတြ ျပန္ျမင္ေယာင္လာပါတယ္...
ကၽြန္မရဲ႔ ၾကင္သူက ေၾကြေရာင္ေတာက္ေနတဲ႔ ရွပ္အက်ီအေပၚက နက္တုိင္ ဒီဇုိင္းလွလွပတ္ၿပီး စတုိင္လ္ေဘာင္းဘီအနက္နဲ႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ညွပ္ထားတဲ႔ ဆံပင္တုိတုိေထာင္ေထာင္ေလးေတြနဲ႔ သန္႔စင္ေတာက္ပေနခဲ႔တာ (သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘဲ ႀကီးက သန္႔ျပန္႔ေနတာပဲလုိ႔ ေျပာယူရတဲ႔ အထိ)... ကၽြန္မကလည္း ကုိယ္နဲ႔ အတိခ်ုဳပ္ထားတဲ႔ ေရႊအုိေရာင္၀မ္းဆက္ကုိ ပု၀ါေလးနဲ႔ ဆံပင္ကုိလည္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္စည္းေႏွာင္လုိ႔ မ်က္ႏွာကုိလည္း အဆင္ေျပေအာင္လိမ္းခ်ယ္ထားခဲ႔တာ..
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ လက္စြပ္၀တ္ေပးရင္း လက္ထပ္က်မ္းက်ိ္န္တဲ႔အခုိက္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ရင္ေတြ တဆတ္ဆတ္ခုန္တဲ႔ အထိ စိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ႔ၾကတာ.. သူက ကၽြန္မရဲ႔ လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ဆဲြယူ အုပ္မုိးႀကည္႔ ကၽြန္မကလည္း ျပန္ေမာ႔ၾကည္႔ရင္း solemniser တုိင္ေပးတဲ႔ အတုိင္းလုိက္ရြတ္ေနမိတုန္း စိတ္လႈပ္ရွားေနၾကတာ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က လူေတြကိုေမ႔သြားတဲ႔အထိပါပဲ...
ဒါေပမဲ႔ ..ဒီမနက္ အဲဒီလုိ အခ်ိန္မွာေတာ႔ ကၽြန္မတုိ႔ အဲဒီလုိ စိတ္ကူးယဥ္ဖုိ႔ ေနေနသာသာ.. ေနေကာင္းခါစ သမီးေလးကို အလယ္မွာထားလုိ႔ ကၽြန္မကလည္း ညက၀တ္ထားတဲ႔အက်ီ.. ဆံပင္ေတြကုိလည္းေခါင္းေပၚဖရုိဖရဲ ပစ္တင္လုိ႔... မ်က္ႏွာအေျပာင္သားနဲ႔ သူကလည္း မ်က္ႏွာေတာ႔သစ္ထားပါရဲ႕ အိပ္ေရးပ်က္မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ေခါင္းအုံးကုိ မွီလုိ႔...
မႏွစ္က 1st anniversary တုန္းကလည္း ကၽြန္မနဲ႔႔ သမီးကလည္း ျပန္ေရာက္ခါစ သမီးကလည္း သိပ္ငယ္ေသးေတာ႔ ရြာလည္ေနတဲ႔အခ်ိန္ဆုိေတာ႕ ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ၾကာမွ သတိရၾကတာပါပဲ။
ရုပ္ရွင္ေတြတဲမွာေတာ႔ ဒီႏွစ္ပတ္လည္ရက္ကုိ တခမ္းတနားနဲ႔ က်င္းပၾက.. ဒါမွမဟုတ္ အျပင္ထြက္ေလွ်ာက္လည္ၾကနဲ႔ အားက်စရာ ေပ်ာ္စရာေပါ႔ ...
'phone reminder' ေလးကုိ ၾကည္႔ရင္း သူက “This is lfe" လုိ႔ ခပ္တုိးတုိးေရရႊတ္တာ ၾကားလုိက္မိပါရဲ႕..
Thanks for reading this.
ေအာင္ဒင္ + ယုကီ (အိမ္ေထာင္သက္ ဒုတိယႏွစ္ပတ္လည္ အမွတ္တရ)
မသိခ်င္းေတြနဲ႔ ရႈပ္ေနခဲ့တာ...
Sunday, May 31, 2009
Movies
ရုပ္ရွင္ေတြ တင္မယ္တင္မယ္နဲ႔ မတင္ျဖစ္ဖူး။
mediafire link ေတြပဲျဖစ္ဖို႔ မ်ားပါတယ္။
Movie's name: 3:10 To Yuma
Starring: Russell Crowe
download from
Download FFSJ to join the files from here.
password to join the files is sharingcentre.info
########################################################
ေနာက္တစ္ကားက
Movie's name: American Gangster
Starring: Denzel washington, Russell Crowe
download from
http://www.mediafire.com/?sharekey=e00ecd198a9e0b578c9e7c56ba37815fd4ebc00d221cb813Download FFSJ to join the files from here.password to join the files is sharingcentre.info
will update later
enjoy.
aung din.
