Friday, September 26, 2008
အျဖစ္က မႏွစ္ကနဲ႔ မတူ။သိခ်င္ရင္ဖတ္သာၾကည့္ေပေတာ့။
ဗုဒ္ဓဟူးေန႔က အလုပ္ၿပီးေတာ့ ပန္နီဆူလာမွာ fax ပို႔စရာရွိတာပို႔၊ စာအုပ္ အပ္စရာရွိတာ အပ္ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံထုတ္ဦး ပါမယ္ေလဆိုၿပီး ၁ ထပ္က POSB ATM Machine ေတြ ရွိရာကို ခ်ီတက္ခဲ့ပါတယ္။
ၾကားရက္ျဖစ္ေနေတာ့ လူသိပ္မရွိဘူး။
အဲဒါနဲ႔ ခဏေလးေစာင့္ၿပီး ကိုယ့္အလွဲ႔ ကို ေရာက္လာေရာ။အ၀င္အ၀က ပထမဦးဆံုး စက္မွာေနာ္။
ဒါနဲ႔ ပိုက္ဆံ ၂၀ ေလာက္ ထုတ္မယ္ဆိုၿပီး ထုတ္ေတာ့ အေႀကြ မရွိဘူး ဦးေလးတဲ့။
၅၀ တန္ထုတ္မလားတဲ့။ ၅၀ တန္ေတာ့ မထုတ္ခ်င္ဘူးေလ။
ဒါေပမယ့္ screen ေပၚမွာ yes ပဲပါတယ္။ No မပါဘူး။
အဲဒါနဲ႔ ဘာရမလဲ စက္ေပၚက Cancel ကို ႏွိပ္လိုက္တာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ကဒ္က ျပန္ထြက္လာတယ္။
ဒါနဲ႔ ေဘးက စက္ကိုေျပာင္းၾကည့္ေတာ့ ၂၀ပဲထပ္ထုတ္တာ ထုတ္လို႔မရဘူးတဲ့။ရွိတဲ့ amount ထက္ ေက်ာ္ေနလို႔တဲ့။
ဒါနဲ႔ လက္က်န္ေငြကို စစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အလားလား... ၇ က်ပ္ပဲရွိေတာ့တယ္တဲ့။
တကယ္ ရွိတာက ၅၇ က်ပ္။ ၅၀ ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္ေပါ့။
ဒါနဲ႔ ပထမစက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ ဘာမွမေတြ႕ဘူး။
အဲဒီ စက္မွာျပန္စစ္ၾကည့္ေတာ့လဲ ၇က်ပ္ပဲ ျပေနတယ္။
လူလဲ ေတာ္ေတာ္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္သြားတယ္။
ငါ့ပိုက္ဆံ ၅၀ ဘယ္ေရာက္သြားလဲဆိုၿပီ အိမ္ျပန္လာတဲ့လမ္းမွာ တႏံုႏံု နဲ႔ စဥ္းစားလာတယ္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ မိန္းမကို ေျပာျပေသးတယ္။ သူကေတာ့ ေနာက္လူယူသြားတာေနမွာဆိုၿပီး ေျပာေနေသးတယ္။
iBanking နဲ႔ ျပန္မစစ္ၾကည့္ရေသးဘူးေလ။
ထမင္းစားေသာက္ ေရခိ်ဳးၿပီးမွပဲ ကိုယ့္အေကာင့္ကို စစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ပဲ ၅၀ ထုတ္ထားတာေတြ႔ရတယ္။
ဒါနဲ႔ ၂၄ နာရီ ဆက္လို႔ရတဲ့ ဘဏ္ရဲ႕ (DBS) ဖုန္းနံပါတ္လိုက္ ရွာၿပီး ဆက္လိုက္ေတာ့ ဟိုဘက္က တာ၀န္ရွိသူ တစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ရတယ္။(ည ၁၁ နာရီေယာက္ရွိ ၿပီထင္တယ္။)
ဒါနဲ႔ပဲ ျဖစ္ပ်က္ပံုကို ျပန္ေျပာျပရတာ နဲ႔ လူလဲ ေတာ္ေတာ္ ေဒါသထြက္သြားတယ္။ဟိုဘက္ကလူက ပိုက္ဆံ ၅၀ ရသြားလားဆိုၿပီးေမးေနေသးလို႔ ရသြားလို႔ကေတာ့ ငါမင္းကို ပိုက္ဆံအကုန္ခံ အခ်ိန္အကုန္ခံၿပီးေတာ့ ဆက္စရာမရွိဘူးလို႔ ေကာလိုက္ရတယ္။အဲဒီေတာ့မွ သေဘာေပါက္သြားပံုရတယ္။(တကယ္ ေလာင္ကၽြတ္ေနာ္)
ေနာက္ေတာ့ ေက်းဇူးရွင္က အေကာင့္နဲ႔ ပက္သက္တဲ့ ေၾကာင္းေတြေမးပါေတာ့တယ္။
အေကာင္းနံ ပါတ္ အိုင္စီနံပါတ္ ၊ ေနာက္ဆံုးေငြဘယ္ေလာက္ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္မွာ ထုတ္လဲတို႔၊ ဒီအေကာင့္ကို လခ ၀င္တယ္ဆိုရင္ ဘယ္ကုမ္ပဏီက လႊဲတာလဲတို႔ စတာေတြေမးၿပီးေတာ့ ေကာင္းေကာင္ျပန္ေျဖႏိုင္ေတာ့ ေက်နပ္သြားပံုရပါတယ္။ သူက ဒီကိစၥ ကို report တင္လိုက္ပါၿပီတဲ့။ တကယ္ပိုက္ဆံထုတ္ၿပီး မရဘူးဆိုရင္ ကိုယ့္အေကာင့္ထဲကို ျပန္လႊဲေပးပါ့မယ္တဲ့။ 3 working days တဲ့ဗ်ာ။
ဒီေတာ့လဲ Ok ပဲေျပာရတာ္ေပါ့။ ေမးေတာ့ ေမးျဖစ္လိုက္ပါေသးတယ္။ ပန္နီဆူလာက ATM Machine ေတြ ေကာင္းရဲ႕ လားလို႔ေတာ့။
ျပန္မရေလာက္ဖူးလို႔ေတာ့ ထင္တာေပါ့ေလ။
အဲ ေနာက္တစ္ရက္ ၾကာသာပေတးေန႔ ထမင္းစားၿပီးခ်ိန္ေလာက္က်ေတာ့ ဖုန္းကို မက္ေဆ့ခ်္ ၀င္လာတယ္။ ၅၀ ျပန္လႊဲလိုက္ပါၿပီတဲ့။
ဟဲဟဲ။ ဒါနဲ႔ မမွတ္ေသးဘူး ပိုက္ဆံ ၂၀ ေလာက္ ထုတ္လိုက္ေသးတယ္။ဟားဟား။ အခုေတာ့ ရီႏိုင္ၿပီေပါ့ေလ။ ျဖစ္တုန္းကေတာ့ အင္း.....
စလံုးက ေဘာ္ဒါေတြလဲ ဒါမ်ိဳးႀကံဳလာရင္ ဘယ္လိုေျဖရွင္းလို႔ ရတယ္ဆိုတာေလး ေ၀မွ်လိုက္တာပါ။ဆရာလုပ္တာမဟုတ္ပါဗ်ာ။
ကိုယ့္ဘက္က မွန္လို႔ကေတာ့ ဖုန္းသာဆက္။ဘာမွ မေၾကာက္နဲ႔။
အားလံုးအဆင္ေျပၾကပါေစ။
almightyad
Wednesday, September 24, 2008
ဘာလိုလိုနဲ႔ ဒီဘေလာ့ ကို ဖြင့္သာဖြင့္ထားၿပီး မေရးျဖစ္တာၾကာၿပီ။
သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ လာေနၿပီး အလုပ္လုပ္ရတာ သိပ္မမိုက္ဘူး
အားခ်ိန္လဲ မရွိ။ စရိုက္ကလဲ မတူ။ စကားေျပာတာလဲ မတူ။လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ေတာင္ မတူဘူး။
ရန္ကုန္မွာဆို အလုပ္ပင္ပန္းလဲ ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔ ညက်ရင္ ေဒါင္ထိုင္ၿပီး ေတာ္ကီ ပြားလို႔ရေသးတယ္။
ဒီမွာ ေဒါင္သြားထိုင္လို႔ကေတာ့ နားၿငီးၿပီသာမွတ္ေပေတာ့။
ဘာလိုလိုနဲ႔ စလံုးေရာက္တာ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ ေလာက္ရွိသြားၿပီ။ အခုထက္ထိကို သူတို႔ စကားသံေတြကို အသားမက်ႏိုင္ေသးဘူး ျဖစ္ေနတုန္းပဲ။ေဆးလိပ္ေစ်းေတြလဲ တစ္ျဖည္းျဖည္းတက္လာလိုက္တာ..
ျမန္မာေတြလဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားလာၿပီ။
ဟိုေနရာလည္း ျမန္မာ ဒီေနရာလည္း ျမန္မာ။ မိုက္တယ္ေနာ္။
ၾကာရင္ စလံုး ကို ျမန္မာေတြ ၀ါးမ်ိဳေတာ့မယ္ထင္တယ္။
ေရးရတာ ပ်င္းလာလို႔ ဒီမွာပဲ ရပ္လိုက္ေတာ့မယ္ဗ်ာ
ေနာက္မွပဲေအးေဆး ေရးေတာ့မယ္။