Tuesday, November 17, 2009
မေလးရွားကမ္းေျခသို႔ အလည္တစ္ေခါက္ ၁
အရင္လက တစ္ပတ္လံုး ခြင့္ယူၿပီး ခရီးတိုေလး ထြက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ပံုမွန္ဆိုရင္ ခရီးထြက္ဖို႔ အစီအစဥ္ ဆြဲၿပီးမွ ခြင့္ယူၾကတာ အခုဟာက ခြင့္ေတြမ်ားေနၿပီဆိုၿပီး ခြင့္ယူလိုက္ၿပီးကာမွ ခရီးသြားဖို႔ စီစဥ္ရတာ။
ပထမဦးဆံုး စဥ္းစားမိတာက မေလးရွားက genting.
နီးနီးနားနားနဲ႔ အပန္းေျဖလို႔ ရႏိုင္မယ့္ေနရာေလး။ ဒါေပမယ့္ သြားဖူးတဲ့ ညီအငယ္ေကာင္က ပ်င္းစရာႀကီးတဲ့။
ဟိုမွာ ကစားကြင္းပဲရွိတာဆိုေတာ့ ပိုက္ဆံေပါရင္ေတာ့ သြားကစားေပါ့ေလ။ ကိုကလဲ ကိုယ့္အိုးနဲ႔ကိုယ့္ဆန္ တန္ယံုဆိုေတာ့ အင္း
ဘယ္သြားရပါ့မလဲေပါ့။ ပိုက္ဆံလဲသိပ္မကုန္ တစ္မိသားစုလံုးကို ေခၚသြားႏိုင္မယ့္ ေနရာကို စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ကမ္းေျခကိုသြားေတြ႔တယ္။
ျဖစ္ႏိုင္တာက မေလးရွားက ကမ္းေျခတစ္ခုခုေပါ့။
ဒါနဲ႔ တနလၤာေန႔ မွာ မေလးရွား ဗီဇာသြားေလွ်ာက္။ ဟိုကေျပာလိုက္တယ္ ေနာက္တစ္ပတ္ တနလၤာေန႔မွ ရမယ္တဲ့။
ဒီၾကားထဲ တိုးကုမၸဏီေတြရဲ႕ ၀က္ဆိုက္ေတြ လိုက္ၾကည့္ရတာလဲအေမာေပါ့။
ေနာက္ဆံုး အလုပ္အတူတူလုပ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သြားေမးလိုက္တဲ့။
သူတို႔မွာ tour package ေတြ ရွိတတ္တယ္တဲ့။
ဒါနဲ႔ golden mile က five stars tour ကို ေျခ ဆန္႔ေတာ္မူရတာပဲ။
ေတာ္ေတာ္ ရွာယူလိုက္ရတယ္ တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးလို႔။ ကိုယ့္ဖာသာ street directory ကေနၾကည့္သြားတာေတာ့ အဟုတ္ပဲ။ ဟဲဟဲ
ဟိုေရာက္ေတာ့ ဘာရမလဲ အားႀကိဳးမာန္တက္နဲ႔ lankawi package မရွိဘူးလားေပါ့။
အဲဒီက ၀န္ထမ္းက ေသေသခ်ာခ်ာ ရွာေပးပါတယ္။ ေလယဥ္နဲ႔သြားရမယ္ .ဘယ္မွာတည္းရမယ္ ဘာအစီအစဥ္ေတြပါတယ္ နဲ႔ တြက္ခ်က္ေပးရင္းလိုက္တာ ဟီး
မိသားစု ၃ ေယာက္ ကို ၈၀၀ ေက်ာ္က်တယ္။ ေအာင္မငွီး ...အဲဒီေလာက္အထိ ကုန္ဖို႔မွ မမွန္းထားတာ။
ဒါနဲ႔ တစ္ထစ္ေလွ်ာ့ၿပီးေတာ့ မေလးရွားက ေစ်းသက္သာတဲ့ ကမ္းေျခေလးမရွိဘူးလားဆိုေတာ့ Tionman Island က ကမ္းေျခတစ္ခုကိုေျပာျပတယ္။
ေစ်းတြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ေယာက္ကို ၂၀၈ က်ပ္ က်မယ္။ ဘတ္စ္ကား + ဟိုတယ္ + မနက္စာ (breakfast) ပါ အပါဆိုေတာ့ မဆိုးဘူးေပါ့။
ဒါနဲ႔ မိန္းမကို ဖုန္းဆက္ၿပီး လွမ္းေမးေတာ့ ဒီထက္သက္သာရင္ ေကာင္းမွာပဲဆိုတာနဲ႔ ေဖာလိုက္တာေပါ့ေလ။ ငါတို႔ Online က ၾကည့္တုန္းက ၁၃၉ က်ပ္တန္ေတြ႕ လိုက္တယ္ဘာညာနဲ႔ ေျပာေတာ့
အဲဒီကြ်န္းမွာပဲ တစ္ျခား ကမ္းေျခတစ္ခု ကို ၁၃၉ က်ပ္နဲ႔ ျပတယ္။
၁၃၉ က်ပ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ မဆိုးဘူး ဆိုၿပီး လက္မွတ္ ၂ ေစာင္ကို ၀ယ္လိုက္ပါတယ္။ သမီးေလးက ငယ္ေသးေတာ့ (၂ ႏွစ္ေအာက္ဆိုေတာ့) ပိုက္ဆံ မေပးရဘူး။
ဗီဇာက အဂၤါေန႔မွ ရမယ္ဆိုတာနဲ႔ ဗုဒၶဟူးေန႔ မနက္ပိုင္း (၆၊၃၀) ကား လက္မွတ္ပဲယူလိုက္တယ္။(တကယ္ေတာ့ ဗီဇာက တနလၤာေန႔ ညေနမွာရပါတယ္)
အရင္က မနက္တစ္ေခါက္ ညတစ္ေခါက္ ထြက္ေပမယ့္ မုန္သုန္ရာသီေၾကာင့္ ခရီးသြားတဲ့သူေတြ နဲ႔လို႔ တစ္ေၾကာင္းထဲ ထြက္တာလို႔ ဆိုပါတယ္။
ဒါနဲ႔ပဲ သြားမယ့္မနက္မွာ အေစားႀကီးထ ျပင္ဆင္ တကၠဆီ ဆီးၿပီး ခရီးသြား ကုမ္ပဏီ မွာ ၄၅ မိနစ္ ေလာက္ ေစာင့္ၿပီးသည့္ သကာလမွာ mini van ေလး ေပၚကိုေရာက္ပါတယ္။
အျဖဴေကာင္ ၇ ေယာက္၊ ဂ်ပန္မတစ္ေယာက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစု ၃ ေယာက္ အားလံုးေပါင္း ၁၄ ေယာက္ ကားဆရာပါပါမယ္ဆိုရင္ေပါ့။
အစကတည္းက လူနည္းရင္ mini van နဲ႔ သြားရႏိုင္တယ္လို႔ လက္မွတ္ေရာင္းလိုက္တဲ့ ေကာင္မေလးေျပာျပထားလို႔ ဘာမွမျဖစ္တာ့ဘူး။ mini van က ေသးေပမယ့္ မလူးဘူး။ ကားမူးမွာေၾကာက္တဲ့သူေတြအတြက္ ေကာင္းတယ္။
စလံုး လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ျဖတ္ေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ဖူး။ ျဖစ္တာက ဘယ္ဂ်ီယန္သား ၃ ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ က white card ေပ်ာက္ေနလို႔ဆိုၿပီး ၾကာေနေသးလို႕ သူ႔ကိုေစာင့္ေနရေသးတယ္။
မၾကာပါဘူး။ မေလးရွား လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ကိုေရာက္ပါေရာ။ စလံုး ကိုျဖတ္ေတာ့ အထြက္မို႔လို႔ ပစၥည္းေတြ ကားေပၚမွာထားခဲ့လို႔ရတယ္။ မေလးက်ေတာ့ မရေတာ့ဘူး။ ၃ေယာက္စာ ေဖာင္ျဖည့္ရတာနဲ႔တင္ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတယ္။ဒါေပမယ့္ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာပါပဲ။
ျပသနာက ပစၥည္းေတြကို စက္ထဲထည့္ပါဆိုလို႔ စက္ထဲထည့္လိုက္ေတာ့ ဟဲဟဲ
အိပ္ကိုဖြင့္ျပပါတဲ့။ ဒါနဲ႔ ဖြင့္ျပလိုက္ေတာ့ NTUC fair price က၀ယ္လာတဲ့ ၀ိုင္ပုလင္းႀကီး ထြက္လာပါေလေရာ။
အဲဒီမွာ ေက်းဇူးရွင္က Liquor ဆိုရင္ အခြန္ေဆာင္ရတယ္တဲ့။ ဟာ အဲဒီေတာ့မွ ဟုတ္သားပဲ။ ငါတို႔ သတိမထားမိလိုက္ဖူး။ ဘယ္ကလာတာလဲေမးေတာ့ ငါတို႔ စလံုးမွာေနတဲ့ ျမန္မာေတြ။ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ မေလးရွား ကမ္းေျခကို အလည္အပတ္ ထြက္လာတာ။
စလံုးမွာ ဘာနဲ႔ေနလဲေမးေတာ့ စလံုး ပီအာ လို႔ လဲေျပာလိုက္ေရာ ေလသံေျပာင္းသြားတယ္။ ပီအာ တန္ခိုး တယ္ႀကီးသကိုးလို႔။ အဲေတာ့ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ေလးဘာေလး ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ၀ိုင္ပုလင္းကို ဘယ္ေလာက္ေပးခဲ့ရလဲတဲ့။ ၁၉ က်ပ္လို႔။ အခြန္ေဆာင္ရမယ္တဲ့ စလံုး ၁၀ ဒါမွမဟုတ္ မေလး ၂၀။ ဟဲဟဲ မေလး၂၀ ပဲေပးလိုက္ၿပီး အခြန္ေဆာင္လိုက္တာ ကိစၥျပတ္ေရာ။
အဲဒီေနာက္ေတာ့ မိန္းမက အခြန္သြားေဆာင္ ကၽြန္ေတာ္က သမီးတစ္ဖက္နဲ႔ ဖြင့္ထားတဲ့အိပ္ကိုျပန္ပိတ္။ ေနာက္ေတာ့ ျပန္ပါလာတဲ့ ပုလင္းေလး အိပ္ထဲျပန္ထဲ့ၿပီး ျမန္ျမန္ပဲေအာင္ကို ဆင္းလာလိုက္တာ ေအာက္မွာ ကား ဆရာေလးက တစ္ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ ျဖစ္ေနၿပီ။
သူတို႔ကို ေတာင္းပန္ၿပီး ကားေပၚတက္ ကားကလဲ ၀ူးကနဲ ေမာင္းထြက္ၿပီးေတာ့ လစ္ေတာ့တာပဲ။
ကိုယ္ဖာသာကိုယ္ေတာင္ ေတြးမိေသးတယ္။ စထဲက ယဥ္သကို ဆိုသလိုပဲလို႔။ ဒါေပမယ့္ ရင္းစ္၂၀ နဲ႔ ၿပီးသြားတာာပဲ ေက်းဇူးတင္ရမလိုျဖစ္ေနၿပီ။
ကားက လမ္းမွာတစ္ေခါက္ေလာက္ရပ္တာ(ေပါက္ေတာ) က လြဲလို႔ ေတာက္ေလွ်ာက္ေမာင္းလိုက္တာ ပ်င္းစရာေတာင္ေကာင္းတယ္။ သမီးေလးကလဲ လိမၼာရွာပါတယ္။ အိပ္လိုက္ ႏိုးလာလိုက္ မုန္႔ေကၽြးလိုက္ ေရတိုက္လိုက္ ျပန္အိပ္လိုက္နဲ႔ ကားေပၚမွ ေအးေအးေဆးေဆးပဲလိုက္လာတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကုတို႔သေဘၤာစီးရမယ့္ မာဆင္းကိုေရာက္ပါေတာ့တယ္။ အကုန္လံုး အထုပ္ေတြဆြဲ ဆင္းဖို႔ျပင္ တစ္ခ်ိဳ႕က ကမ္းေျခသြားဖို႔ မဟုတ္ဖူး။ မာဆင္းအထိပဲလိုက္တာ။ ပထမေတာ့ ဒီကေနပဲ သေဘၤာစီးရမယ္မွတ္တာ ကားကေနာက္က်ေနလို႔ သေဘၤာက ထြက္သြားၿပီတဲ့။ ဂြပဲေနာ္။
ဒါနဲ႔ တျခား သေဘၤာဆိပ္တစ္ခုကေန သေဘၤာထပ္စီစဥ္ေပးလို႔ အဲဒီဆိပ္ကမ္းကို ကားနဲ႔ နာရီ၀က္ေလာက္ ထပ္ေမာင္းလိုက္ရတယ္။ ဒဲဒီေနာက္ေတာ့ ကားေပၚကဆင္း ၀ယ္ေပးတဲ့ လက္မွက္ေလးကိုင္ ျဖည့္စရာရွိတာၿဖည့္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္း၀င္ခြင့္ တစ္ေယာက္ ၅ က်ပ္ စီ ေပးၿပီး ကုတို႔ သေဘၤာ ေပၚေရာက္ပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္း၀င္ခေတာင္းတဲ့ ခ်ာတိတ္က အေရးထဲ ကိုယ့္ကို မေလးထင္ေနေသးတယ္။ ကတံုးနဲ႔ မုတ္ဆိတ္နဲ႔ မို႔လို႔ မ်ားလားပဲ။ :p
သေဘၤာေပၚေရာက္ေတာ့ အေပၚထပ္ကိုခဏတက္ၾကည့္ ဓတ္ပံုေလးဘာေလးရိုက္ ျပန္ဆင္းလာ ။ေအာက္မွာ ဖြင့္ထားတဲ့ aircon က ေတာ္ေတာ့္ကို ေအးတယ္။ သမီးေလးကို အေႏြးထည္ ထပ္၀တ္ေပးၿပီး သီခ်င္းေလးၿငီးၿပီး သိပ္လိုက္တာ လက္ေပၚမွာ အိပ္သြားေရာ။ ေနာက္ေတာ့ သူ႕အေမက လြတ္ေနတဲ့ ေနာက္တန္းမွ ေျခဆန္႔လက္ဆန္႔နဲ႔ သြားလွဲလိုက္တာ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေလေရာ။ အမွတ္တရေတာ့ ဓတ္ပံုရိုက္ ထားလိုက္ေသးတယ္။
အေတာ္ၾကာၾကာသေဘၤာစီးၿပီးေတာ့ ၁ နာရီ ၂နာရီေလာက္ေတာင္ ၾကာမလားပဲ ပထမဆံုး ကၽြန္းကိုျမင္ေနရၿပီဆိုေတာ့ လူေတြ အိပ္ေနရာကထလာ ႏိုးလာနဲ႔ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ လုပ္ၾကတယ္။ ဟုတ္တယ္ ကၽြန္းက ကၽြန္းညိဳႀကီးပဲ။ ေတာင္ေတြလဲရွိတယ္။ ဦးရွင္ႀကီး အမ်ိဳးေတြပါ ရွိေကာင္းရွိႏိုင္တယ္။ ေရငံပိုင္တစ္ရိုး စံပိုင္စိုးပါတဲ့ လို႔ စာခ်ိဳးထားတယ္မဟုတ္လား။
ဒါနဲ႔ပဲ ပထမ ဆိပ္ကမ္းေလးကိုကပ္။ တက္သူတက္ ဆင္းသူဆင္းေပါ့။ ေနာက္ကမ္းေျခတစ္ခုကို ဆက္ထြက္လာခဲ့တယ္။
သေဘၤာေပၚကဆင္းေတာ့ ေနက်ဲက်ဲေတာက္ ပူေနတဲ့ ကမ္းေျခက စိမ္းစိမ္းကားကားပဲ ႀကိဳဆိုေနတဲ့။ ဟိုတယ္က လာၾကိဳမယ့္သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ေနပူက်ဲေတာက္ေနတဲ့ လမ္းကိုေလွ်ာက္ ေတြတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို paya beach resort ဘယ္မွာလဲလို႔ ေမးရတယ္။
အဲဒီေတာ့မွ ေနာက္က၀င္လာတဲ့ မေလး အသက္ႀကီးႀကီး ဦးေလးတစ္ေယာက္ေနာက္ ကို ညႊန္တယ္။ သူနဲ႔ လိုက္သြားလိုက္တဲ့။ အဲဒီလူႀကီးက အထုပ္တစ္ထုပ္ ကူဆြဲေပးရင္း resort ကို ေခၚသြားေပးတယ္။ လူေတြက နားခ်င္ေနၿပီ။ ဗိုက္ဆာေနၿပီ။
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကမ္းေျခ မ်က္ႏွာစာတန္းက အခန္းတစ္ခန္းေပးလိုက္တယ္။ ေဆာက္ထားတဲ့ပံုက အိမ္တစ္လံုးဆိုရင္ အခန္း ၂ ခန္းပါတာေပါ့။ အခန္းက မဆိုးပါဘူး။
ပစၥည္းေတြခ် အျမန္ အ၀တ္အစားလဲၿပီး resort က စားေသာက္ဆိုင္မွာပဲ စားလိုက္တယ္။ ထမင္းမွာတယ္။ တုန္ယမ္း ဟင္းခ်ိဳ၊ ျပည္ႀကီးငါးေက်ာ္၊ နဲ႔ ပင္လယ္စာ အရြက္တစ္ပြဲေက်ာ္ မွာၿပီး မိသားစု သံုးေယာက္စားလိုက္တာ စကားေျပာခ်ိန္မရဘူး။ သမီးေလးကလဲ စားပါ့။သူလဲ ဗိုက္ဆာေနမွာေပါ့။
စားေသာက္ၿပီးေတာ့ အခန္းကိုျပန္ ဘန္ဂလိုေရွ႕ က ကမ္းေျခ အလွကို ရႈစားလိုက္တာ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြႀကီး သြားေတြ႔တယ္။ ငါတို႔ေတာ့ ေစ်းေပါတဲ့ ကမ္းေျခ ေရြးမိတာမွားၿပီေပါ့။ စိတ္ေတာ့ မပိန္ပါဘူး။ အနဲဆံုး စလံုးမွာေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဖုန္းက Roaming မဖြင့္ထားေတာ့ ရံုးကလဲ ဖုန္းဆက္လို႔ မရဘူး။ မိုက္တယ္ေနာ္။
ဒါနဲ႔ အျပင္မွာ ခဏထိုင္ အေအးေလးဘာေလးေသာက္။ အေငြ႕ေလးဘာေလးရႈၿပီး။ ၿပီးေတာ့မွ အခန္းထဲ၀င္ သမီးေလးကို သိပ္ရင္းနဲ႔ လူႀကီးေတြပါ အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကေရာ။ စိတ္ထဲမွာ ဘာတာ၀န္မွမရွိဘူး။ သိပ္မိုက္တယ္။
ႏိုးလာေတာ့ ညေနေစာင္းေနၿပီ။ သမီးေလးက အိပ္ေနတုန္းပဲ။ခရီးပန္းတယ္ ထင္တယ္။
၂ ေယာက္သား အခန္းအျပင္ကိုထြက္ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ ။ ေနာက္ေတာ့ မိန္းမက ေရေတာ့ကူးရမွ ျဖစ္မယ္တဲ့ :D ဒါနဲ႔ ဟိုဘက္ ဘန္ဂလိုက အေနာက္ႏိုင္ငံသူတစ္ေယာက္ က အျပင္ကေန တဘက္ႀကီးပတ္ၿပီး ျပန္လာတာေတြ႕ေတာ့ မိန္းမက စပ္စုၾကည့္ပါေရာ။ resort မွာ ေရကူးကန္ရွိတယ္တဲ့။ အဲဒီက ကူးၿပီးျပန္လာတာတဲ့။ ဒီေတာ့မွ သမီးေလးကိုႏိႈး ေရကူး၀တ္စံုေလး၀တ္ေပး။ ၿပီးေတာ့ ေရကန္ဆီ ခ်ီတက္ၾကေရာ။
ေရကန္ေလးက မဆိုးပါဘူး။ အဲဒီမွာ ေရစိမ္။ သတၱိခဲ သမီးေလးက ေရထဲကို မလိုက္ရဲလို႔ အတင္းေခၚရတယ္။ ေရထဲေရာက္ေတာ့လဲ အေဖကို တြယ္ထားလိုက္ အေမကို တြယ္ထားလိုက္နဲ႔ ေပ်ာ္လို႔ ေအာ္လိုက္တာ။သိပ္ၾကာၾကာမေနလိုက္ရပါဘူး။ သမီးေလးေအးလာမွာ စိုးတာနဲ႔ သမီးနဲ႔သူ႔အေမက အရင္ျပန္ႏွင့္တယ္။ ေနာက္မွ လိုက္သြားေတာ့ ေရခ်ိဳးေပးေနတုန္း ပဲရွိေသးတယ္။ ျမန္ျမန္၀င္ကူလိုက္ ၿပီးေတာ့ သမီးကိုေရသုပ္ေပး အိမ္က်ၤ ီ ၀တ္ေပးေနတုန္း သမီးေလးအေမက ေရခ်ိဳးေပါ့။
အားလံုးေရမိုးခ်ိုဴးၿပီးေတာ့ ထမင္းစားဖို႔ ထြက္ၾကေရာ resort က စားေသာက္ဆိုင္မွာေတာ့ မစားခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ ရြာဖက္ကို လမ္းေလွ်ာက္ ၿပီးေတာ့မွ တရုတ္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ၀င္စားျဖစ္တယ္။
လက္ရာကေတာ့ မဆိုးပါဘူး။ ၾကားရက္ဆိုေတာ့ လူတစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး။ ဆိုင္ပံုစံေတြက က်ိဳက္ထီးရိုးတို႔ ေရႊစက္ေတာ္တို႔က ဆိုင္ေတြနဲ႔တူတယ္။စားေသာက္ၿပီးလို႔ အခန္းဘက္ကို ျပန္ေလွ်ာက္လာရင္း လမ္းမွာေတြ႔တဲ့ ေဒသခံ ပစၥည္းေတြေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေတြေလွ်ာက္၀င္ၾကည့္ၾကတယ္။
သမီးကေတာ့ ေအာက္ကိုခ်ေပးလိုက္တာနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ေတာ့တာပဲ။ အခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ ေဒၚလာ ၃၀ တန္ ပုလင္းေလးထုတ္၊ အခန္းထဲမွာရွိတဲ့ ေမာင္းေတာင္ခ်ိဳင့္နဲ႔ ဟိုတယ္က ေရခဲသြားေတာင္း၊။
ၿပီးေတာ့ ေရနည္းနည္းေရာၿပီး ပုလင္းကို စိမ္ထားလိုက္တယ္။ အေတာ္ၾကာေတာ့မွ ဖြင့္ၿပီး Cheers လုပ္ၾကတာ။ အရသာေတာ္ေတာ္ေလးေကာင္းတယ္။ (၀ိုင္က ေအးစက္ေနမွ ေသာက္လို႔ေကာင္းတာ :P)
အာလူးေက်ာ္ ၀ယ္လာလို႔ အာလူးေက်ာ္စားလိုက္၊ ေသာက္လိုက္၊ ေအာက္ဆင္းၿပီး အေငြ႕ရႈလိုက္နဲ႔ ဘ၀က ေတာ္ေတာ့ကို သာသာယာယာရွိတာ။(အာက်ယ္ မင္းစကားလံုး ငါငွားသံုးလိုက္တယ္။) သမီးေလးကလဲ သူ႔အေမဖိနပ္ကို စီးလိုက္ ေအာက္ဆင္းလိုက္ အေပၚတက္လိုက္ အာလူးေက်ာ္လာစားလိုက္ နဲ႔ အလုပ္ကို ရႈပ္ေနတာပဲ။ ဘန္ဂလိုေရွ႕က လမ္းမေပၚမွာလဲ ဟိုဘက္ေလွ်ာက္လိုက္ ဒီဘက္ေလွ်ာက္လိုက္နဲ႔ အရမ္းေပ်ာ္ေနပံုရတယ္။
စလံုးမွာ လို ေသာက္စည္းကမ္းမရွိတဲ့ စက္ဘီးသမားေတြ၊ဆိုင္ကယ္သမားေတြရဲ႕ အႏၱရာယ္မရွိဘူး။
လႊတ္ေပးထားလိုက္ရံုပဲ။ ဘာမွသြားၿပီး ခ်ဳပ္ခ်ယ္စရာမလိုဘူး။
ညဘက္ေရျပန္တက္လာလို႔ ကမ္းေျခကို လိႈင္းပုတ္တဲ့ အသံေလးက ေတာ္ေတာ့္ကို နာ၀င္ခ်ိဳတာ။
ေဘးခန္းမွာ ေနတာက မေလးရွားတရုတ္ လင္မယား။ ညဘက္ကို စားစရာ ေသာက္စရာေတြနဲ႔ ငါးျမားတန္ေတြနဲ႔ ငါးျမားဖို႔ ထြက္သြားေရာ။
သူတို႔ကို ၾကည့္ရတာလဲ ေအးရာေအးေၾကာင္းပဲ။
ညည့္နက္လာေတာ့ ၀င္အိပ္ၾကေရာ။ သမီးက ညဘက္ကို ထညပီး ငိုေနေသးလို႔ ေဘးခန္းက လင္မယားကို အားနာေနရေသးတယ္။ သမီးရဲ႕ အာျပဲပံုကို ရင္ႏွီးတဲ့သူေတြ သိပါတယ္။
ေနာက္ေန႔ မနက္ အေစာႀကီး ႏိုးလာတယ္။ မနက္ခင္းဟာ ေတာ္ေတာ့ကို သာသာယာယာရွိတယ္။
အပိုင္း ( ၂ )မွာ က်န္တာ ဆက္ေရးေတာ့မယ္။ ဖတ္ရတဲ့သူေတြလဲ မ်က္ေစ့ေညာင္းေရာေပါ့။
Monday, November 16, 2009
noise pollution
ၾကက္ဥကုိ ေဖာက္ၿပီး မီးဖုိဒယ္အုိးထဲက ဆီက်က္က်က္ထဲကုိထည္႔လုိက္သည္။ ရွဲကနဲ ျမည္သံႏွင္႔အတူ တျဖည္းျဖည္းက်က္လာေသာ ၾကက္ဥေၾကာ္ကုိ ဆားႏွင္႔ ျငဳပ္ေကာင္းမႈန္႔ျဖဴးကာ စားပဲြေပၚတင္လုိက္ယင္း ညကအိမ္မက္ကုိ စဥ္းစားမိကာ ေရႊယုမေနႏုိင္ပဲ ၿပဳံးမိသည္။ သမီးငယ္ကုိ အခန္းထဲမွ ခ်ီထြက္လာေသာ ခင္ပြန္းသည္က ေရာေယာင္လုိက္ၿပဳံးရင္း “ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ“ဟု ေမးသည္။ ခင္ပြန္းသည္ကုိ ခ်စ္စႏုိးမ်က္ေစာင္းထုိးရင္း “ဘာသိလုိ႔ျပဳံးတာလဲ“ဟု ေမးမိျပန္သည္။
နံနက္လဘက္ရည္ေသာက္ရင္း ညက အိမ္မက္ကုိ ေျပာမိေတာ႔ ခင္ပြန္းသည္က ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ေတာ႔သည္။ ေရႊယုအိမ္မက္ကလည္း ရယ္ခ်င္စရာ... ေရႊယုစကၤာပူေရာက္ကတည္းက သူတုိ႔ေနပုံထုိင္ပုံအဆင္႔အတန္း ကုိယ္႔ႏုိင္ငံထက္သာတာကုိ အားက်မိသည္။ လူေတြ စည္းကမ္းရွိတာမရွိတာ အပထား.. အဓိက မီးမွန္မွန္လာျခင္း၊သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရးေကာင္းျခင္း၊ လူေတြကိုစည္းကမ္းရွိေအာင္ထိန္းသိမ္းေပးျခင္းက အစေပါ႔။ သုိ႔ေပမဲ႔ ကိစတစ္ခုကုိေတာ႔ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္မိသည္။ အသံဆူညံမႈ... ဆူညံသံမ်ားစြာထဲက ဆုိင္ကယ္သံက မုန္းစရာအေကာင္းဆုံးျဖစ္သည္။
ညကအိမ္မက္က အသံဆူညံမႈကုိ အေၾကာင္းခံသည္။ ညဘက္ညဘက္ ေတာ္ေတာ္ႏွင္႔အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္သည္႔.. အလြန္တရာ အေဆာ႔သန္သည္႔ သမီးေလးကုိ ေအာင္ျမင္စြာ သိပ္ၿပီးသကာလ ေရႊယုေခါင္းခ်မည္ႀကံခုိက္ ယင္းဆုိင္ကယ္သံသည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာျမည္ဟည္းထြက္ေပၚလာသည္တဲ႔. ယင္းအသံေၾကာင္႔ပင္ သမီးကေလးက လန္႔ႏုိးလာကာ သနားစဖြယ္ငုိယုိခဲ႔သည္တဲ႔... သမီးခ်စ္သည္႔စိတ္ ယခင္အပ်ဳိဘ၀တုန္းက အရာရာကုိဆတ္ဆတ္ထိမခံခ်င္သည္႔စိတ္ေတြျပန္ေပၚလာကာ ေရႊယုမီးဖုိထဲမွ သားလွီးဓားဆဲြကာ ေရႊယုတုိ႔ေနထုိင္ရာ ၁၀ထပ္မွ ဆုိင္ကယ္သံထြက္ေပၚလာရာ ေအာက္ဆုံးထပ္သုိ႔ ဓာတ္ေလွကားမစီး ဘာမစီးႏွင္႔ ေရာက္သြားသတဲ႔ ဆုိင္ကယ္သမား မည္းမည္း (အဆင္႔အတန္းမရွိေသာ မေလးလူမ်ဳိးရုပ္ႏွင္႔) ကုိ တရုပ္သုိင္းကားထဲကမင္းသမီးပမာ လွ်က္တျပက္ ခုတ္ပုိင္းခ်လုိက္သတဲ႔.. သေကာင္႔သားလဲ ဘာမွ မခုခံႏုိင္ပဲ မ်က္လုံးျပဴးထြက္ကာ ေသဆုံးသြားသည္တဲ႔. ကဲ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ႔ အိမ္မက္လဲလုိ႔..
ကဲ အိမ္မက္မက္ေလာက္ေအာင္ ဘယ္ေလာက္ဆုိးရြားသလဲဆုိတာ ေရႊယုရွင္းျပခ်င္ပါသည္။ စကၤာပူ ေရာက္ခါစတုန္းက အရာရာကုိ အထင္ႀကီးစိတ္ႏွင္႔ ျမင္မိသည္ထင္႔။ အလြန္တရာဆုိးရြားလွေသာ ဆုိင္ကယ္သံကုိပင္ လ်စ္လွဴရႈမိသည္။ အဲ ... ေနာက္ပုိင္း အလုပ္ခြင္၀င္သည္႔ရက္ပုိင္းေတြမွာ စတင္သတိျပဳမိလာျခင္းျဖစ္သည္။ နံနက္ေ၀လီေ၀လင္း အိပ္ေကာင္းတုန္းအခ်ိန္တြင္ ေအာက္ဆုံးထပ္မွ ဆုိင္ကယ္တဖုတ္ဖုတ္ႏွင္႔ ႏႈိးသည္႔အသံစၾကားရသည္။ တစ္မိနစ္.. ႏွစ္မိနစ္မဟုတ္ အနည္းဆုံးငါးမိနစ္ခန္႔ၾကာသည္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အိပ္ေကာင္းေကာင္း ယင္းအသံၾကားလၽွင္လန္႔ႏုိးစၿမဲပင္။ဒါက သမီးေလးမေမြးခင္က..
သမီးေလးေမြးၿပီးေတာ႔လည္း သမီးေလး ႏွစ္ႏွစ္ၿခို္က္ျခုိက္အ္ိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီဆုိလွ်င္ ဆုိင္ကယ္စက္ႏႈိးသံ၊ တဂီးဂီးႏွင္႔ ဆုိင္ကယ္ကုိအျမန္ႏႈန္းတင္ ေမာင္းသြားသံကုိ ညအခ်ိန္ သက္ႀကီးေခါင္းခ်ခ်ိန္ကအစ သန္းေကာင္ယံ အခ်ိန္တြင္လည္း ၾကားရတတ္သည္။ ဆုိင္ကယ္ေမာင္းသူအမ်ားစုကုိ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည္႔မိေတာ႔ အ၀တ္အစားကုိ ဂ်စ္ပစီစတုိင္္လ္ခပ္က်ပ္က်ပ္၀တ္ထားေသာ လူမေလးေခြးမခန္႕ပုံစံ မေလးလူမ်ဳိးလူငယ္ပုိင္းေတြျဖစ္တာေတြ႔ရသည္။ ေနာက္က မိန္းမငယ္မ်ားက ဆုိင္ကယ္ေမာင္းသမားကုိ သုိင္းဖက္ခြထုိင္ကာ ဆုိင္ကယ္ကုိ အသံျမည္ေအာင္ အျမန္ေမာင္းရသည္ကုိ ဂုဏ္ယူေနသည္႔ ဟန္ကအျပည္႔.. ေရႊယုနားလည္ထားသည္က စကၤာပူႏုိင္ငံသည္ အာရွတြြင္ အဖက္အဖက္ကအေကာင္းဆုံးႏုိင္ငံျဖစ္ခ်င္သည္ႏွင္႔အညီ အသံဆူညံမႈကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည္႔ ဥပေဒစည္းကမ္းတစ္ခုျပဌာန္းထားမည္ဆုိတာပဲျဖစ္သည္။
ဆုိင္ကယ္၀ယ္လာၿပီးကာမွ အသံထြက္ေအာင္ျပန္လည္ျပဳျပင္ထားရင္ေတာ႔လည္း မတတ္ႏုိင္ပါ။ ဆုိင္ကယ္သံတစ္ခုတည္းလာဆုိေတာ႔လည္း မဟုတ္ျပန္.. ေန႔လည္ဆုိရင္ ကြိ. ကြိႏွင္႔ ပူစီေဖာင္းညွစ္သည္႔အသံၾကားရျပန္သည္. သတင္းစာလုိက္၀ယ္ျခင္းျဖစ္သည္တဲ႔။ ယင္းပုဂိဳလ္ေတြကလည္း အားမနာလၽွာမက်ဳိး ကြိ..ကြိ ညွစ္လုိက္.. ပါးစပ္ကလည္း“ကာရန္ကူနီ“လုိ႔ ေအာ္လုိက္နဲ႔ တ၀ဲလည္လည္ လုပ္ေနသည္မွာ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ ...သည္႔အျပင္ ညဘက္ သန္းေကာင္ခ်ိန္တြင္ ေနာက္ ကြိ..ကြိ ၾကားရတတ္သည္။ ဒါက ေအာက္က ကားပါ႔ကင္မွာရပ္ထားတဲ႔ ကားကုိ အေ၀းထိန္းခလုတ္ႏွင္႔ဖြင္႔ျခင္းပင္။
ၿပီးေတာ႔ရွိေသးသည္.. မေလးမဂၤလာေဆာင္ေတြ.. စကၤာပူတြင္ မေလးလူမ်ဳိးမ်ားမဂၤလာေဆာင္လွ်င္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ခန္းမငွားေလ႔မရွိ. သတုိ႔သမီး (သုိ႔)သတို႔သား ေနထုိင္ရာ အေဆာက္အဦ ေအာက္ဆုံး ေနရာကြပ္လပ္လြတ္တြင္ က်င္းပေလ႔ရွိၾကသည္။ ေသာၾကာေနညေနခင္း (သုိ႔) စေနေန႔ညေနခင္းပုိင္း ေအာက္ဆင္းလုိက္ရင္း အခမ္းအနားျပင္ဆင္ေနသည္ကုိ ေတြ႔လွ်င္ျဖင္႔ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ တစ္ေနကုန္အျပင္ထြက္ရန္အေၾကာင္းရွာလွ်င္ရွာ (သုိ႔မဟုတ္) နားကုိ ဂြမ္းဆုိ႔ ထားရန္သာျပင္ဆင္ရမည္သာျဖစ္သည္။ မေလးလူမ်ဳိးမ်ားသည္ ျမန္မာျပည္မွ အလႈမ်ားကဲ႔သုိ႔ပင္ အတီးအမႈတ္အကအခုန္မ်ားႏွင္႔ မဂၤလာေဆာင္အခမ္းအနားကုိ က်င္းပေလ႔ရွိၾကသည္။ မေလးသီခ်င္းမ်ား ကီးေခ်ာ္အသံမမွန္ႏွင္႔လည္း ဆုိခ်င္ဆုိတတ္ၾကေသာ ၄င္းတုိ႔အသံမ်ားကုိ ေလာ္စပီကာႏွင္႔ ထုတ္လႊင္႔ေလ႔ရွိၾကသည္။ အဲ ... ထူးဆန္းတာတစ္ခုက ထုိေနရာမွာပင္ တရဳတ္လူမ်ဳိးေတြကလည္း အသုဘအခမ္းအနားက်င္းပၾကသည္ပင္။ ေရာက္ခါစတုန္းက ဘယ္လုိနားလည္ေပးရမွန္းမသိခဲ႔တာအမွန္ပင္။
အေကာင္းႏွင္႔အဆုိး ဒြန္တဲြေနသည္မွာ ဓမၼတာသေဘာပင္။ အေကာင္းဆုံးေတြခ်ည္းပဲရွိသည္ဟုထင္ရေသာ စကၤာပူႏုိင္ငံတြင္လည္း အသံဆူညံမႈကဲ႔သုိ႔ အဆုိးေတြအမ်ားႀကီးပင္။ ထုိကဲ႔သုိ႔ ေျပာရာတြင္ ေရႊယုေနထုိင္ႀကီးျပင္းရာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေရာ အသံဆုညံမႈေတြမရွိလုိ႔ပဲလားလုိ႔ ေမးခ်င္စရာ... တကယ္တမ္း ေျပာရမည္ဆုိလွ်င္ ေျပာစရာေတြအမ်ားႀကီးပင္။ ေႏြအခါ ေန႔ခင္းဘက္ တေရးတေမာလွဲမည္ႀကံခုိက္ ကုိက္ႏွစ္ရာခန္႔ေ၀းေသာ ေစ်းေရွ႔႔အလႈခံမ႑ာပ္မွ ေလာ္စပီကာအက်ယ္ႀကီးဖြင္႔ကာ အလႈခံလိုက္သည္မွာ အျပင္တြင္ ကတရာလမ္းအရည္ေပ်ာ္မတတ္ ပူျပင္းလွသည္႔ ေႏြရာသီႏွင္႔အၿပဳိင္ပင္. ေတာရြာဘက္မွာေတာ႔ အႏွီကိစၥက တစ္ဘာသာလုိ႔ပင္ ေရႊယုဆိုခ်င္သည္။ ရာသီအလုိက္စုိက္ပ်ဳိးထားေသာ စပါးခင္း၊ႏွမ္းခင္းမ်ားေပၚမွျဖတ္တုိက္လာေသာ ေလညင္းကေလး ကုိ သစ္ႀကီး၀ါးႀကီးကုိမီွခုိေဆာက္လုပ္ထားေသာ တဲထဲမွ ၀ါးၾကမ္းခင္းေပၚလွဲအိပ္ရင္း အလႈမ႑ာပ္မွ ပဲ႔တင္လာေသာ တြံေတးသိန္းတန္သီခ်င္းကုိ နားေထာင္ရတာကုိက အရသာတစ္မ်ဳိးပင္.
ဆုိေတာ႔ကာ ေရႊယုတို႔ ေနထုိ္င္ရာ ရန္ကုန္ေရၽႊၿမိဳ႔ေတာ္မွာေကာ...ကုလားႀကီးနဲ႔ အရာႀကီး ဆုိသလုိျဖစ္သည္။ေရႊယုတုိ႔ ရန္ကုန္အိမ္၏ဘယ္ဘက္ေဘးအိမ္က အိမ္နီးခ်င္း ဦးေလးတုိ႔က အထက္အညာကလာေရာက္ အေျခခ်ျခင္းျဖစ္သည္။ အညာဓေလ႔စရုိက္ႏွင္႔ အညီ စကားေျပာလွ်င္ တစ္ေယာက္ႏွင္႔ တစ္ေယာက္ကပ္လ်က္ထုိင္ေနေသာ္လည္း လမ္းထိပ္မွ ၾကားေအာင္ေျပာရမွ အားရတတ္သူမ်ားျဖစ္သည္။ ယင္း ဦးေလးတုိ႔မိသားစုခ်ည္း ရွိေနသည္႔ သာမန္အခ်ိန္တြင္ မသိသာေသာ္လည္း အထက္အညာက ၄င္းတုိ႔၏ေဆြမ်ဳိးညာတိမ်ားလာေရာက္ခုိက္ႏွင္႔ ႀကဳံႀကိဳက္လွ်င္ေတာ႔ နားကုိ ဂြမ္းႏွင္႔ဆုိ႔ထားသည္႔တုိင္ ယင္းတုိ႔အသံမ်ား နားထဲသုိ႔ ၀င္ေရာက္လာမည္ပဲျဖစ္သည္။ညာဘက္ေဘးအိမ္ကလည္း တစ္မ်ဳိး... ယင္းအိမ္တြင္ အန္တီအပ်ဳိႀကီးတစ္ေယာက္ထဲေနသည္။ အန္တီႀကီးက ေစာေစာစီးစီးအၿငိမ္းစားယူကာ အိမ္တြင္ က်ဳရွင္အငွားတင္သည္။ ေက်ာင္းဆရာမမ်ားက နံနက္ေက်ာင္းမသြားခင္ က်ဳရွင္လာသင္ျပၾကသည္။ နံနက္ေစာေစာ ဥာဏ္ျမဴးကြန္႔ခ်ိန္တြင္ စာသင္ခ်င္သည္ထင္႔ နံနက္ ၇နာရီ ၀န္းက်င္တြင္ လာေရာက္သင္ျပၾကေတာ႔သည္။ ယင္းကိစက ေက်ာင္းဖြင္႔ရက္မ်ားတြင္ သိပ္မသိသာ... ေရႊယုကေတာ႔ ႏုိးစက္ေပးစရာမလုိပဲ ႏုိးရသည္႔အတြက္ ေက်းဇူးေတာင္တင္ေသးသည္။ ေရႊယုအခန္းက ညာဘက္ အစြန္ဆုံးျဖစ္သည္႔အတြက္ ယင္းအသံမ်ားက နံရံကုိ ေဖာက္ထြင္း၀င္ေရာက္လာတတ္သည္။ ဆရာမက စာအံခ်သည္႔အသံ၊ တပည္႔မ်ားကုိ ေငါက္ငမ္းသည္႔အသံမ်ားကုိ ရံဖန္ရံခါ ၾကားရတတ္သည္။ သုိ႔ေပမယ္႔ သီတင္းပတ္ကုန္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ၊ ရုံးပိတ္ရက္မ်ားမွာေတာ႔ အအိမ္မက္ေသာ ေရႊယုအတြက္ မဟာျပသနာပင္၊ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ျဖစ္သည္ေၾကာင္႔ထင္႔ ဆရာမသည္ တစ္ခါတရံ တပည္႔မ်ားကု ထားကာ ေနာက္ေဖးတြင္ အိမ္ရွင္အန္တီႀကီးႏွင္႔ ေလေဖာေနတတ္သည္။ ယင္းအခို္က္ အိမ္ေရွ႔ခန္း ( ေရႊယုႏွင္႔ ေဘးကပ္ရက္အခန္း) အတြင္းမွာေတာ႔ တပည္႔မ်ားက ဆူညံပြက္ေလာရုိက္ေနတတ္သည္။ ယင္းအခါတုိင္း ေရႊယု စိတ္ထဲမွ က်ဳံး၀ါးမိသည္က “ဒါခဏပဲ စင္ကာပူေရာက္ရင္ ဒါေတြမရွိေတာ႔ဘူး “ဟုပင္။ တကယ္တမ္းေတာ႔မွာေတာ႔ ....noise
yuki